The effectiveness of the 5-dimensional wellness program and self-efficacy promotion for improving the quality of life of elderly farmers, Ban Lao Subdistrict, Mae Chai District, Phayao Province

Abstract

This applied research aimed to study the effectiveness of the 5-dimensional wellness program and self-efficacy promotion for improving the quality of life of elderly farmers, Banlao subdistrict, Maechai district, Phayao province. The study was divided into two phases. The first phase studied the quality of life and self-efficacy in 430 elderly farmers by using survey research. The data was collected by using questionnaire. The sample in low quality of life and self-efficacy were selected into the second phase of program that using quasi-experimental research. The 90 samples were divided into 45 experimental groups and 45 control groups. Each group was measured 3 times; pre, post and follow-up phase of the program. The group experimental receives-dimensional wellness program and self-efficacy promotion for improving the quality of life of elderly farmers that was developed from the 5-dimensional concept of mental health, cooperate with the concept self-efficacy of Badura. 5-dimensional knowledge, self-efficacy and 8 weeks program activities. Data is collected using the measures quality of life of elderly farmers, measures self-efficacy. The first phase according to the findings of this study, have an average age of 65.91 years. The quality of life and self-efficacy perceptions of most elderly farmers were in the moderate range. Factors that were statistically significantly related to quality of life were age, education level, and congenital disease. Moreover, factors that were statistically significantly related to the perception of self-efficacy were age and level of education. The second phase of the study found that pre-join and post-join the program in 8 week, the experimental group has different quality of life and perceptions of self-efficacy. It has significant statistical significance (p=0.05), after joining the program in 8 week and the follow-up period in 12 week. There are significant differences in the quality of life and perceptions of self-efficacy between the experimental group and the control group, both of which are 0.05. The result shows that the effectiveness of the 5-dimentional wellness program and self-efficacy promotion for improving the quality of life of elderly farmers, it is effective in improving the quality of life and self-efficacy promotion of elderly farmers to a good level.

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยประยุกต์ (Applied research) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมสุข 5 มิติร่วมกับการส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของเกษตรกรผู้สูงอายุ ตำบลบ้านเหล่า อำเภอแม่ใจ จังหวัดพะเยา โดยทำการศึกษา 2 ระยะ ระยะที่ 1 เป็นการศึกษาเชงสำรวจ เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตและการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของเกษตรกรผู้สูงอายุ ศึกษาเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 403 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบวัดคุณภาพชีวิตของเกษตรกรผู้สูงอายุ แบบสอบถามการรับรู้สมรรถนะแห่งตน และนำกลุ่มตัวอย่างในตำบลที่มีคุณภาพชีวิตและการรับรู้สมรรถนะแห่งตนอยู่ในระดับต่ำเข้าร่วมโปรแกรมในระยะที่ 2 ซึ่งเป็นการศึกษาเชิงกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 90 คน สุ่มเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 45 วัดผลการวิจัย 3 ครั้ง ก่อนการเข้าร่วม หลังเข้าร่วมโปรแกรมและระยะติดตามผล กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมสุข 5 มิติร่วมกับการส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของเกษตรกรผู้สูงอายุที่พัฒนาจากแนวคิดสุข 5 มิติของกรมสุขภาพจิตร่วมกับแนวคิดการรับรู้ความสามารถของตนเองของแบนดูรา ประกอบด้วย การให้ความรู้เกี่ยวกับสุข 5 มิติ การส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตน และทำกิจกรรมตามโปรแกรม จำนวน 8 สัปดาห์ เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบวัดคุณภาพชีวิตของเกษตรกรผู้สูงอายุและแบบสอบถามการรับรู้สมรรถนะแห่งตน ผลการศึกษาระยะที่ 1 พบว่า ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุเฉลี่ย 65.91 ปี มีคุณภาพชีวิตและการรับรู้สมรรถนะแห่งตนอยู่ในระดับปานกลาง โดยปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิต ได้แก่ อายุ ระดับการศึกษา โรคประจำตัว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของเกษตรกรผู้สูงอายุ ได้แก่ อายุ และระดับการศึกษา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ผลการศึกษาระยะที่ 2 พบว่า ก่อนเข้าร่วมโปรแกรมและหลังเข้าร่วมโปรแกรม (สัปดาห์ที่ 8) กลุ่มทดลองมีคุณภาพชีวิตและการรับรู้สมรรถนะแห่งตนแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ภายหลังเข้าร่วมโปรแกรม (สัปดาห์ที่ 8) และระยะติดตามผล (สัปดาห์ที่ 12) กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมีคุณภาพชีวิตและการรับรู้สมรรถนะแห่งตนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมสุข 5 มิติและการส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของเกษตรกรผู้สูงอายุที่พัฒนาขึ้น มีประสิทธิภาพในพัฒนาคุณภาพชีวิตและการรับรู้สมรรถแห่งตนของเกษตรกรผู้สูงอายุให้มีระดับดีขึ้นได้