Health literacy and preventive behaviors in informal caregivers of patients with type 2 diabetes mellitus influencing patient biological markersin Chiang Mai Province

Abstract

A cross-sectional study in Fang district, Chiang Mai Province, Purpose: This study examined the HL and behaviors of both patients and caregivers in relation to glycemic control among T2DM patients. involved 305 T2DM patients aged over 45 and involved 305 their caregivers selected through simple random sampling. Data were collected via questionnaires, and blood samples were analyzed for fasting blood sugar (FBS) and glycated hemoglobin (HbA1c). Data analysis involved descriptive statistics and statistical analyses including Independent Sample T-Test, One-way ANOVA, Pearson’s Correlation Coefficient, Logistic Regression Results: The findings revealed that most patients and caregivers had diabetes HL scores at the functional literacy level (53.77% and 37.05%, respectively). The majority of patients scored moderately in self-care behaviors (SCB) at 76.10%, while caregivers’ patient care behaviors also scored moderately at 68.20%. Mean FBS and HbA1c levels were 129.81 mg/dl and 7.3%, respectively. Linear regression analysis showed that, after adjusting for sex, age, education level, financial status, duration of diabetes, smoking, and alcohol consumption, FBS was significantly associated with patients’ HL (Beta = -0.161), SCB (Beta = -0.197), caregivers’ HL (Beta = -0.217), and caregivers’ patient care behaviors (Beta = -0.181). Similarly, HbA1c was significantly correlated with patients’ HL (Beta = -0.265), SCB (Beta = -0.233), caregivers’ HL (Beta = -0.255), and caregivers’ patient care behaviors (Beta = -0.200). Conclusion: These results highlight the importance of enhancing health literacy (HL) and behaviors in both patients and caregivers to achieve optimal glycemic control, underscoring the need for caregivers to develop strong HL skills and improve their competencies in effectively managing T2DM.

การศึกษาแบบตัดขวางในอำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง ความรอบรู้และพฤติกรรมการป้องกันโรคของผู้ดูแลผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีอิทธิพลต่อค่าบ่งชี้ทางชีวภาพของผู้ป่วย กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 จำนวน 305 ราย ที่มีอายุมากกว่า 45 ปีและผู้ดูแลของผู้ป่วย จำนวน 305 ราย คัดเลือกโดยการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย รวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม และวิเคราะห์ค่าน้ำตาลในเลือด ขณะอดอาหาร (FBS) และระดับน้ำตาลสะสมในเลือด (HbA1c) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและ สถิติวิเคราะห์สถิติ Independent Sample T-Test, One-way ANOVA, Pearson’s Correlation Coefficient, การถดถอยโลจิสติก (Logistic Regression) ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยและผู้ดูแลส่วนใหญ่มีคะแนนความรู้ ด้านสุขภาพ ในระดับความรู้ด้านสุขภาพ (53.77% และ 37.05% ตามลำดับ) ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีคะแนน พฤติกรรมการดูแลตนเอง อยู่ในระดับปานกลางที่ 76.10% ในขณะที่พฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยของ ผู้ดูแลมีคะแนนอยู่ในระดับปานกลางเช่นกันที่ 68.20% ระดับน้ำตาลในเลือด (FBS) เฉลี่ยและ ระดับน้ำตาล สะสมในเลือด (HbA1c) อยู่ที่ 129.81 มก./ดล. และ 7.3% ตามลำดับ การวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้น แสดงให้เห็นว่า หลังจากใช้ตัวแปร เพศ อายุ ระดับการศึกษา สถานะทางการเงิน ระยะเวลาที่เป็นโรคเบาหวาน การสูบบุหรี่ และการดื่มแอลกอฮอล์แล้ว ระดับน้ำตาลในเลือด (FBS) มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับ ความรอบรู้ด้านสุขภาพของผู้ป่วย (Beta = -0.161) พฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วย (Beta = -0.197) ความรอบรู้ด้านสุขภาพของผู้ดูแล (Beta = -0.217) และพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยของผู้ดูแล (Beta = -0.181) ในขณะเดียวกัน ระดับน้ำตาลสะสมในเลือด (HbA1c) มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับความรอบรู้ด้านสุขภาพ ของผู้ป่วย (Beta = -0.265), (Beta = -0.233) ความรอบรู้ด้านสุขภาพของผู้ดูแล (Beta = -0.255) และ พฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยของผู้ดูแล (Beta = -0.200) สรุป ผลการศึกษานี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการเสริมสร้าง ความรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมในการดูแลสุขภาพทั้งผู้ป่วยและผู้ดูแลเพื่อให้ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด ได้อย่างเหมาะสม ซึ่งเน้นย้ำถึงความจำเป็นที่ผู้ดูแลจะต้องพัฒนาทักษะความรอบรู้ด้านสุขภาพให้มากขึ้นและ เพิ่มความสามารถในการจัดการโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ได้อย่างมีประสิทธิภาพ