EFFECTIVENESS OF APPLYING THE PROTECTION MOTIVATION THEORY TO SELF-CARE BEHAVIOR AND BLOOD PRESSURE LEVELS OF HIGH BLOOD PRESSURE RISK GROUP IN DONGJEN SUB DISTRICT, PHUKAMYAO DISTRICT, PHAYAO PROVINCE

Abstract

The quasi-experimental study aimed to investigate the effectiveness of applying the protection motivation theory to self-care behavior and blood pressure levels of high blood pressure risk group in Dongjen sub district, Phukamyao district, Phayao province. The sample group comprised 60 high blood pressure risk group, split into an experimental and a control group, with 30 participants in each. The research tools included 1) Programs of the protection motivation theory, which lasted for 8 weeks; 2) a survey covering general information, knowledge about hypertension, perceived severity of hypertension, perceived probability of hypertension, response efficacy to hypertension, and blood pressure control behavior. Pre- and post-program results were assessed. Data analysis involved descriptive statistics, Paired t-test, and Independent t-test. The findings revealed that following the intervention, the high blood pressure risk group exhibited significantly higher average levels of knowledge about hypertension, perceived severity of hypertension, perceived probability of hypertension, response efficacy to hypertension, and blood pressure control behavior compared to the control group (p < 0.05). Additionally, the experimental group having lower and better systolic and diastolic blood pressure values. Consequently, the healthcare sector can utilize the outcomes of this study to inform adjustments to health behaviors of high blood pressure risk group, effectively reducing the likelihood of high blood pressure.

การวิจัยกึ่งทดลองมีประวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมประยุกต์ทฤษฎีแรงจูงใจ ในการป้องกันโรคต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองและค่าความดันโลหิตของกลุ่มเสี่ยงโรคความดันโลหิตสูง ตำบลดงเจน อำเภอภูกามยาว จังหวัดพะเยา กลุ่มตัวอย่าง คือ กลุ่มเสี่ยงโรคความดันโลหิตสูง จำนวน 60 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 30 คน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย 1) โปรแกรมประยุกต์ทฤษฎีแรงจูงใจในการป้องกันโรค ใช้ระยะเวลา 8 สัปดาห์ 2) แบบสอบถาม ประกอบด้วย ข้อมูลทั่วไป ความรู้เกี่ยวกับโรคความดันโลหิตสูง การรับรู้ ความรุนแรงของโรคความดันโลหิตสูงการรับรู้โอกาสเสี่ยงของโรคความดันโลหิตสูง ความคาดหวังในประสิทธิผล ของการตอบสนองต่อโรคความดันโลหิตสูง และพฤติกรรมการควบคุมระดับความดันโลหิต โดยวัดผลก่อนเข้าร่วม โปรแกรมและหลังเสร็จสิ้นโปรแกรม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา Paired t-test และ Independent t-test ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มเสี่ยงโรคความดันโลหิตสูงหลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยความรู้เกี่ยวกับโรคความดัน- โลหิตสูง การรับรู้ความรุนแรงของโรคความดันโลหิตสูง การรับรู้โอกาสเสี่ยงต่อการเกิดโรคความดันโลหิตสูงความคาดหวัง ในประสิทธิผลของการตอบสนองต่อโรคความดันโลหิตสูงและพฤติกรรมการควบคุมระดับความดันโลหิต สูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) และกลุ่มทดลองมีค่าความดันโลหิตขณะหัวใจบีบตัวและขณะหัวใจคลายตัวลดลง อยู่ในระดับที่ดีขึ้น ดังนั้นเครือข่ายสุขภาพสามารถนำผลการวิจัยนี้ไปใช้เป็นแนวทางสำหรับการปรับพฤติกรรมสุขภาพ ในกลุ่มเสี่ยงเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพในการลดความเสี่ยงต่อการเกิดโรคความดันโลหิตสูงได้