Guidelines to Develop and Promote a Secondary City : A Case Study of Loei Province

Abstract

This independent study is qualitative research with the objectives to: 1) study and explore the key and charming tourism resources of Loei Province; 2) seek approaches for the development and promotion of tourism in Loei Province; 3) explore cultural capital; and 4) explore historical capital of Loei Province. Data were collected through interviews with key informants from four sectors: government, private sector, academia, and community.The study found that Loei Province possesses a diverse range of tourism resources - natural, cultural, and historical - with strong potential to attract tourists. However, tourism management at the community level lacks a clear structure, mechanisms for multi-sectoral participation, and knowledge of sustainable tourism management.

Recommendations from the key informants suggest that a management organization such as a Destination Management Organization (DMO) should be established at the provincial or local level. Continuous community promotion, personnel development, and tourism management according to the Global Sustainable Tourism Criteria (GSTC) are also necessary. Moreover, Loei Province has outstanding cultural capital, including the Phi Ta Khon Festival, Tai Dam language, and an agricultural lifestyle, all of which can be effectively developed into cultural tourism activities. Communities currently welcome tourists through both day trips and overnight stays and have created local products reflecting the Tai Dam identity, contributing to income generation and sustainable local development.

งานวิจัยฉบับนี้เป็นการศึกษาอิสระฉบับนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาและสำรวจทรัพยากรการท่องเที่ยวที่สำคัญและมีเสน่ห์ของจังหวัดเลย 2) แสวงหาแนวทางในการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวของจังหวัดเลย 3) แสวงหาแนวทางในการส่งเสริมการท่องเที่ยวจังหวัดเลย 4) ศึกษาทุนทางวัฒนธรรมของจังหวัดเลย 5) ศึกษาทุนทางประวัติศาสตร์ของจังหวัดเลย โดยใช้การสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลหลักจาก 4 ภาคส่วน ได้แก่ ภาครัฐ ภาคเอกชน ภาควิชาการ และภาคชุมชน ผลการศึกษาพบว่าจังหวัดเลยมีทรัพยากรการท่องเที่ยวที่หลากหลาย ทั้งทางธรรมชาติ วัฒนธรรม และประวัติศาสตร์ ซึ่งมีศักยภาพในการดึงดูดนักท่องเที่ยว อย่างไรก็ตาม การบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวในระดับชุมชนยังขาดโครงสร้างที่ชัดเจน ขาดกลไกในการมีส่วนร่วมจากทุกภาคส่วน และยังไม่มีองค์ความรู้ด้านการบริหารจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

จากข้อเสนอแนะของผู้ให้ข้อมูล พบว่าควรมีการจัดตั้งหน่วยงานที่มีบทบาทในการบริหารจัดการ การท่องเที่ยว เช่น องค์กรจัดการแหล่งท่องเที่ยว (Destination Management Organization: DMO) ในระดับจังหวัดหรือท้องถิ่น รวมถึงควรประชาสัมพันธ์ข้อมูลของชุมชนอย่างต่อเนื่อง พัฒนาบุคลากร และส่งเสริมการจัดการท่องเที่ยวตามหลักเกณฑ์การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (Global Sustainable Tourism Criteria: GSTC) นอกจากนี้ จังหวัดเลยยังมีทุนทางวัฒนธรรมที่โดดเด่น เช่น ประเพณีผีตาโขน ภาษาไทดำ และวิถีชีวิตแบบเกษตรกรรมซึ่งสามารถพัฒนาเป็นกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมได้อย่างมีประสิทธิภาพ ชุมชนมีการต้อนรับนักท่องเที่ยวทั้งแบบเช้าไป-เย็นกลับ และแบบพักค้างคืน อีกทั้งยังมีการสร้างผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นที่สะท้อนอัตลักษณ์ชาวไทดำ เพื่อสร้างรายได้และพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืน