A STUDY OF INTERCULTURAL COMMUNICATION CHALLENGES AND STRATEGIES FOR THAI BUDDHIST MONKS USING ENGLISH IN DISSEMINATING BUDDHIST TEACHINGS TO FOREIGNERS

Abstract

This study examines the Intercultural Communication (IC) challenges and strategies employed by Thai Buddhist monks when using English to disseminate Buddhist teachings to foreigners. Guided by Byram’s Intercultural Communicative Competence (ICC) model, the research explores cognitive, behavioral, affective, and developmental challenges that monks encounter while conveying complex Buddhist concepts across linguistic and cultural boundaries. Using a mixed-methods approach, the study collected data from 30 Thai Buddhist monks through surveys, while 10 monks participated in semi-structured interviews. The findings reveal that cognitive challenges, particularly the translation of culturally specific Buddhist concepts, pose significant obstacles. Behavioral and affective challenges, such as adjusting non-verbal communication styles and managing emotional responses in intercultural interactions, also affect the effectiveness of communication. Developmental challenges highlight the gradual enhancement of intercultural competence through experience, reflection, and practice. To overcome these challenges, Thai monks adopt IC strategies aligned with Byram’s ICC model, including simplified language use, culturally relevant analogies, empathetic engagement, and adaptive communication strategies. These strategies facilitate mutual respect, inclusivity, and effective intercultural dialogue. The study underscores the importance of intercultural competence training within Buddhist education, advocating for the development of linguistic flexibility, cultural sensitivity, and adaptability in religious discourse.

งานวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความท้าทายและกลยุทธ์ในการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมของพระสงฆ์ไทยที่ใช้ภาษาอังกฤษในการเผยแผ่คำสอนทางพุทธศาสนาแก่ชาวต่างชาติ โดยใช้แบบจำลอง Intercultural Communicative Competence (ICC) ของ Byram (1997) เป็นกรอบแนวคิด งานวิจัยชิ้นนี้ระบุความท้าทายทางด้านความรู้ (Cognitive), พฤติกรรม (Behavioral), อารมณ์ (Affective) และพัฒนาการ (Developmental) ที่พระสงฆ์ต้องเผชิญในการถ่ายทอดคำสอนทางพุทธศาสนาที่ซับซ้อนทางภาษาและวัฒนธรรม งานวิจัยชิ้นนี้ใช้วิธีการดำเนินการวิจัยแบบผสมผสาน (mixed-methods approach) โดยเก็บข้อมูลจากพระสงฆ์ 30 รูปผ่านแบบสอบถาม (questionnaire) และสัมภาษณ์เชิงลึกแบบกึ่งโครงสร้าง (Semi-Structured [rh1] Interview) กับพระสงฆ์ 10 รูป ผลการวิจัยพบว่า ความท้าทายทางด้านความรู้ โดยเฉพาะการแปลคำศัพท์และแนวคิดทางพุทธศาสนาที่มีลักษณะเฉพาะทางวัฒนธรรมเป็นอุปสรรคสำคัญ นอกจากนี้ ความท้าทายด้านพฤติกรรมและอารมณ์ เช่น การปรับตัวในด้านภาษากายและการจัดการกับปฏิกิริยาทางอารมณ์ ยังส่งผลต่อปฏิสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมของพระสงฆ์อย่างมีนัยสำคัญ ขณะเดียวกัน ความท้าทายด้านพัฒนาการ ชี้ให้เห็นว่าความสามารถทางวัฒนธรรมสามารถพัฒนาได้อย่างค่อยเป็นค่อยไปผ่านการฝึกฝน การสะท้อนตนเอง และการเก็บเกี่ยวประสบการณ์ เพื่อรับมือกับความท้าทายเหล่านี้ พระสงฆ์ใช้กลยุทธ์ที่สอดคล้องกับแบบจำลอง ICC ของ Byram เช่น การใช้ภาษาที่เรียบง่าย การยกตัวอย่างที่สอดคล้องกับวัฒนธรรม การสร้างความเห็นอกเห็นใจ และการปรับตัวเชิงวัฒนธรรมที่สำคัญ กลยุทธ์เหล่านี้ช่วยส่งเสริมการมีส่วนร่วม การเคารพซึ่งกันและกัน และการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมอย่างมีประสิทธิภาพการศึกษานี้ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการฝึกอบรมความรู้ระหว่างวัฒนธรรมในบริบททางศาสนา โดยให้มีการฝึกฝนทักษะด้านการปรับตัว การพัฒนาความเห็นอกเห็นใจ และการสื่อสารที่คำนึงถึงความละเอียดอ่อนทางวัฒนธรรม นอกจากนี้ยังช่วยเสริมความเข้าใจในเชิงลึกเกี่ยวกับการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมในบริบทของการศึกษาเชิงศาสนา และเน้นถึงกระบวนการเติบโตและการปรับตัวที่ต่อเนื่องในงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาข้ามวัฒนธรรม