SPEAKING STRATEGIES USED BY THAI CAREGIVERS TO ENCOURAGE FOOD CONSUMPTION AMONG JAPANESE ELDERS

Abstract

This research aims to examine the speaking strategies used by Thai caregivers to encourage food consumption among Japanese elders. The study adopts a qualitative research approach, utilizing in-depth interviews conducted through online platforms. The research instruments consist of two sets of interview questions. The first set comprises open-ended questions designed to collect data on the participants’ demographic background, professional experience, and strategies used by Thai caregivers to encourage food consumption among Japanese elders. The second set presents hypothetical scenarios requiring participants to articulate their persuasive speech strategies in situations where the elders exhibit reluctance to consume food. The study sample consists of six Thai caregivers currently engaged in elderly care services in Japan, comprising four males and two females, each possessing a minimum of one year of professional experience. The findings reveal the utilization of three primary persuasive strategies: (1) Logos (2) Pathos, and (3) Ethos. Among these, Pathos is the most frequently employed (58.70%), followed by Logos (28.26%), while Ethos is the least frequently utilized (13.04%). Each of these strategies is employed in conjunction with various politeness strategies and speech act types. Logos is frequently associated with three types of politeness strategies: (1) bald on record, (2) positive politeness, and (3) negative politeness. Among these, Logos co-occurs most frequently with bald on record (65.38%). Notably, no instances of off-record are observed in conjunction with the Logos. Furthermore, assertive speech acts are the most frequently utilized within this strategy (50%), often appearing alongside directive speech acts. Pathos is observed to co-occur with four politeness strategies: (1) bald on record, (2) positive politeness, (3) negative politeness, and (4) off-record. Among these, Pathos is most frequently associated with positive politeness (39.62%). Additionally, assertive speech acts emerge as the most employed (42.74%), typically appearing alongside directive speech acts. Ethos, on the other hand, is used in conjunction with three strategies: (1) positive politeness, (2) negative politeness, and (3) off-record. Among these, Ethos is most frequently associated with positive politeness (41.67%). Notably, no occurrences of direct face-threatening acts are identified in connection with Ethos. Moreover, assertive and direct speech acts are observed with equal frequency (42.55%). The study identifies three key factors influencing the selection of persuasive speech strategies: (1) the degree of familiarity and relational closeness between the caregiver and the elders, (2) the relative power or status of the caregiver in comparison to the elders, and (3) the degree of imposition. The findings of this research contribute to the development of persuasive communication strategies in elderly care settings and may serve as a foundation for training programs aimed at enhancing caregivers' intercultural communication competencies.

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการพูดโน้มน้าวผู้สูงอายุชาวญี่ปุ่นในการรับประทานอาหารสำหรับนักบริบาลไทย เป็นการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้วิธีสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) ผ่านช่องทางออนไลน์ เครื่องมือวิจัยประกอบด้วยแบบสัมภาษณ์ 2 ชุด ได้แก่ ชุดแรกเป็นคำถามปลายเปิดเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ให้สัมภาษณ์ ประสบการณ์การทำงาน และแนวทางในการโน้มน้าวให้ผู้สูงอายุรับประทานอาหาร ชุดที่สอง เป็นสถานการณ์สมมุติที่ให้ผู้เข้าร่วมตอบเกี่ยวกับวิธีการพูดโน้มน้าวเพื่อกระตุ้นให้ผู้สูงอายุยอมรับประทานอาหารกลุ่มตัวอย่างเป็นนักบริบาลชาวไทยที่ทำงานดูแลผู้สูงอายุในประเทศญี่ปุ่นจำนวน 6 คน โดยแบ่งเป็น เพศชาย 4 คน และเพศหญิง 2 คน มีประสบการณ์มากกว่า 1 ปี จากผลการศึกษาการใช้กลวิธีการโน้มน้าว 3 รูปแบบ ได้แก่ การใช้เหตุผลและตรรกะ การกระตุ้นอารมณ์ผู้ฟัง และการสร้างความน่าเชื่อถือของผู้พูด พบว่ากลวิธีการโน้มน้าวด้วยการกระตุ้นอารมณ์ของผู้ฟังปรากฎมากที่สุด (58.70%) รองลงมาได้แก่การใช้เหตุผลและตรรกะ (28.26%) โดยกลวิธีความน่าเชื่อถือของผู้พูดพบการใช้น้อยที่สุด (13.04%) ซึ่งในแต่ละกลวิธีมีการใช้ร่วมกับกลวิธีความสุภาพและวัจนกรรมต่าง ๆ กลวิธีการโน้มน้าวโดยใช้ตรรกะและเหตุผลมักปรากฏร่วมกับกลวิธีความสุภาพ 3 ประเภท ได้แก่ (1) การคุกคามหน้าอย่างตรงไปตรงมา (2) ความสุภาพเชิงบวก และ (3) ความสุภาพเชิงลบ โดยกลวิธีการใช้ตรรกะและเหตุผลมีแนวโน้มที่จะเกิดร่วมกับการคุกคามหน้าอย่างตรงไปตรงมามากที่สุด (65.38%) ทั้งนี้ ไม่พบการใช้กลวิธีการพูดอ้อมในกลวิธีการใช้ตรรกะและเหตุผล นอกจากนี้ วัจนกรรมบอกเล่าเป็นวัจนกรรมที่ปรากฏบ่อยที่สุด (50%) ซึ่งมักใช้ร่วมกับวัจนกรรมชี้นำ กลวิธีการกระตุ้นอารมณ์ผู้ฟังปรากฏร่วมกับกลวิธีความสุภาพ 4 ประเภท ได้แก่ 1) การคุกคามหน้าอย่างตรงไปตรงมา (2) ความสุภาพเชิงบวก (3) ความสุภาพเชิงลบ และ (4) การพูดอ้อม โดยกลวิธีกลวิธีการกระตุ้นอารมณ์ผู้ฟังมีแนวโน้มที่จะเกิดร่วมกับความสุภาพเชิงบวกมากที่สุด (39.62%) นอกจากนี้ วัจนกรรมบอกเล่าเป็นวัจนกรรมที่ปรากฏบ่อยที่สุด (42.74%) ซึ่งมักปรากฎร่วมกับ วัจนกรรมชี้นำ กลวิธีความน่าเชื่อถือของผู้พูดปรากฏร่วมกับกลวิธีความสุภาพ 3 ประเภท ได้แก่ (1) ความสุภาพเชิงบวก (2) ความสุภาพเชิงลบ และ (3) การพูดอ้อม โดยกลวิธีความน่าเชื่อถือของผู้พูดมีแนวโน้มที่จะเกิดร่วมกับความสุภาพเชิงบวกมากที่สุด (41.67%) ทั้งนี้ ไม่พบการใช้กลวิธีการคุกคามหน้าตรงไปตรงมาในกลวิธีความน่าเชื่อถือของผู้พูด นอกจากนี้ วัจนกรรมบอกเล่าและวัจนกรรมชี้นำเป็นวัจนกรรมที่ปรากฏบ่อยที่สุดในจำนวนเท่ากัน คิดเป็นร้อยละ 42.55% ปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อการใช้กลวิธีการพูดโน้มน้าว ได้แก่ ความใกล้ชิดในความสัมพันธ์ระหว่างนักบริบาลและผู้สูงอายุ อำนาจสัมพัทธ์หรือระดับสถานะของนักบริบาลเมื่อเปรียบเทียบกับผู้สูงอายุ และความรุนแรงของสถานการณ์หรือบริบทที่ต้องการ การโน้มน้าว ผลการศึกษาสามารถนำไปใช้ในการพัฒนาทักษะการพูดโน้มน้าวผู้สูงอายุในงานบริบาลได้