Effects of Moderate Intensity Continuous Training, High Intensity and Supra-high Intensity Interval Training and Incremental Intensity Exercise on Body Composition Metabolic and Blood Biochemistry.

Abstract

This study aimed to compare the effects of Continuous interval training (MICE), High-intensity interval training (HIIT), Supra- high-intensity interval training (Supra-HIIT), and Incremental exercise (ICE) on Body composition, Energy expenditure, and Blood biochemistry. The subjects were 90 males aged 18–30 years. They were randomly assigned to four training groups: MICE, HIIT, Supra-HIIT, and ICE, along with one control group, comprising 18 participants in each group. Training occurred four days a week for 12 weeks. Maximum oxygen consumption (VO2max), Maximum fat oxidation (MFO), Low-density Lipoprotein (LDL), Body fat percentage (%fat), and Body weight were assessed before and after the training. Paired-samples t-tests were used to evaluate the effects of training within the sample groups, and Analysis of Covariance (ANCOVA) statistics were utilized to compare the training results between the sample groups. Suppose any variable does not meet the conditions for using ANCOVA. In that case, that variable's data will be converted to a change score (change score: post-test – pre-test) and analyzed with One-way ANOVA statistics.

The results indicated that after 12 weeks of training, all training groups showed significant improvements in VO2max, Maximum fat oxidation (MFO), and low-density lipoprotein (LDL). The four training groups showed no statistical changes in Body fat percentage (% fat) and Body weight. When comparing the training groups to the control group, the VO2max, MFO, LDL levels, and Body fat percentage (% fat) of the training groups were significantly greater than those of the non-exercising control group. Among the training groups, all formats effectively improved Maximum fat oxidation (MFO), LDL, and Body fat percentage (% fat) without statistical differences. The Continuous and Incremental exercise training groups showed higher maximum oxygen consumption than the High-intensity and Supra-high-intensity alternating training groups, with statistical significance.

The research concluded that all four exercise training formats effectively and significantly increase maximum fat oxidation and LDL, and improve body fat percentage (% fat) compared to the control group. Additionally, the maximum oxygen consumption from all four training formats effectively enhances the endurance of the circulatory and respiratory systems. However, for those aiming to develop at a very high level, such as athletes for competition, and who wish to engage in high-intensity interval training, they may need to extend the total training time per session or incorporate more than one training session per day.

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของการฝึกแบบต่อเนื่อง (MICE) การฝึกหนักสลับเบาความเข้มข้นสูง (HIIT) ความเข้มข้นสูงมาก (Supra-HIIT) และการฝึกแบบเพิ่มความหนักของการออกกำลังกาย (ICE) ที่มีต่อองค์ประกอบร่างกาย การเผาผลาญพลังงานและสารชีวเคมีในเลือด กลุ่มตัวอย่างเป็นเพศชายอายุ 18–30 ปี จำนวน 90 คน ทำการสุ่มเข้ากลุ่มการฝึกจำนวน 4 กลุ่ม คือ MICE, HIIT, Supra-HIIT, ICE และกลุ่มควบคุม 1 กลุ่ม กลุ่มละ 18 คน กลุ่มการฝึกทำการฝึก 4 วัน/ สัปดาห์ เป็นเวลา 12 สัปดาห์ ทดสอบค่าการใช้ออกซิเจนสูงสุด (VO2max) ค่าการใช้ไขมันสูงสุด (MFO) ไลโพโปรตีนความหนาแน่นต่ำ (LDL) ร้อยละไขมันในร่างกาย (%fat) และ น้ำหนักตัว (body weight) ก่อนและภายหลังการฝึก ใช้สถิติ Paired-Samples t-test เพื่อทดสอบผลของการฝึกภายในกลุ่มตัวอย่าง และเปรียบเทียบผลของการฝึกระหว่างกลุ่มตัวอย่างด้วยสถิติ Analysis of Covariance (ANCOVA) ทั้งนี้หากตัวแปรใดไม่ผ่านการทดสอบเงื่อนไขในการใช้สถิติ ANCOVA จะนำข้อมูลของตัวแปรนั้นมาแปลงค่าเป็นคะแนนความเปลี่ยนแปลง (change score: post-t-test – pre-t-test) แล้วนำไปวิเคราะห์ผลด้วยสถิติ One-way ANOVA

ผลการศึกษาพบว่าภายหลังการฝึกเป็นเวลา 12 สัปดาห์กลุ่มการฝึกทุกกลุ่มมีค่าการใช้ออกซิเจนสูงสุด (VO2max) ค่าการใช้ไขมันสูงสุด (MFO) และไลโพโปรตีนความหนาแน่นต่ำ (LDL) เปลี่ยนแปลงดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยไม่พบความเปลี่ยนทางสถิติของค่าร้อยละไขมันในร่างกาย (%fat) และ น้ำหนักตัว (body weight) ภายในกลุ่มการฝึกทั้ง 4 แบบ เมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มการฝึกและกลุ่มควบคุมพบว่า ค่าการใช้ออกซิเจนสูงสุด (VO2max) ค่าการใช้ไขมันสูงสุด (MFO) ไลโพโปรตีนความหนาแน่นต่ำ (LDL) และร้อยละไขมันในร่างกาย (%fat) ของกลุ่มการฝึกทั้ง 4 แบบ มีการพัฒนาดีขึ้นกว่ากลุ่มควบคุมที่ไม่ได้ออกกำลังกายอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ทั้งนี้เมื่อพิจารณาระหว่างกลุ่มการฝึก พบกว่าทุกกลุ่มการฝึก สามารถพัฒนาค่าการใช้ไขมันสูงสุด (MFO) ไลโพโปรตีนความหนาแน่นต่ำ (LDL) และร้อยละไขมันในร่างกาย (%fat) ได้มีประสิทธิภาพเหมือนกันโดยไม่มีความแตกต่างทางสถิติ โดยกลุ่มการฝึกแบบต่อเนื่องและกลุ่มการฝึกแบบเพิ่มความหนักของงาน มีค่าการใช้ออกซิเจนสูงสุดของผู้ฝึก พัฒนาดีขึ้นกว่ากลุ่มการฝึกหนักสลับเบาความเข้มข้นสูงและความเข้มข้นสูงมาก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

ข้อมูลจากการวิจัยสามารถสรุปได้ว่าการฝึกออกกำลังกายทั้ง 4 รูปแบบสามารถค่าการใช้ไขมันสูงสุด ไลโพโปรตีนความหนาแน่นต่ำ และร้อยละไขมันในร่างกาย (%fat) ได้อย่างมีประสิทธิภาพและดีกว่ากลุ่มควบคุมที่ไม่ได้ฝึกออกกำลังกายอย่างมีนัยสำคัญทางสถิต ทั้งนี้ค่าการใช้ออกซิเจนสูงสุด การฝึกทั้ง 4 รูปแบบสามารถช่วยพัฒนาความอดทนของระบบไหลเวียนโลหิตและระบบหายใจได้ดีและมีประสิทธิภาพอยู่แล้ว แต่หากต้องการพัฒนาในระดับที่สูงมากเช่นนักกีฬาที่แข่งขันในระดับสูง โดยต้องการฝึกแบบหลักสลับเบาความเข้มข้นสูงและความเข้มข้นสูงมาก ผู้ฝึกอาจจำเป็นต้องเพิ่มระยะเวลารวมในการฝึกต่อ session ให้มากขึ้น หรือเพิ่ม session การฝึกต่อวันให้มากกว่า 1 ครั้ง